அருள்வாக்கு

உயர்ந்த சந்தோஷத்தைத் தருவதாக நமக்குத் தோன்றுகிற நல்ல ஆசைகள் கூட உண்மையில் துன்பம் தருபவை தான். ஏனென்றால், எப்பேர்ப்பட்ட ஆசையாயிருந்தாலும் அது ஒருவித அரிப்புத்தான். மனசில் அதிருப்தியிருந்து அதனால் ஏற்படுகிற அரிப்புத்தான் ஆசை, ஆசை என்பது. மனஸுக்கு எடுக்கிற தாகம்தான் ஆசை. ஆசையிருக்கிறதென்றால் மனஸ் என்று ஒன்று இருக்கிறது என்றே அர்த்தம். மனஸ் என்பது இருந்து விட்டால் உபத்ரவம்தான். மனஸ் ஆத்மாவுக்கு த்விதீயமான வஸ்து; அதனால் பயஹேதுவானது என்று பார்த்தோமே! இந்த மனஸ் என்கிற வஸ்து தான் அகண் டானந்தமான பரமாத்மா சிறுத்துக் குறுகிப் போய் ஜீவாத்மா என்று வேஷம் போட்டுக் கொள்ளும்போது இப்படி அதைச் சின்னதாகக் குறுக்க வைத்துக் கட்டுவது. தனி ஜீவன்கள், individual-கள் என்று தங்களை அவர் கள் தெரிந்து கொள்வதே தனித் தனி மனஸ்களைக் கொண்டுதான். ஆனதால் மனஸ் என்பது பரமாத்மாவுக்கு வேறேயாகத்தான் எப்போதும் இருக்க முடியும்.
ரொம்ப உயர்ந்த நிலையில் கூட அது பரமாத்மாவைத் தொட்டுக் கவிந்து கொண்டோ, அல்லது பரமாத்மாவின் சக்தி, கருணை முதலானவற்றை ஓரளவுக்குத் தனக்குள்ளும் நிரப்பிக் கொண்டோதான் இருக்க முடியுமே தவிர, அப்படியே அவனுடைய அகண்டா கார ஸ்வரூபத்தோடு ஒன்றாகி, அவனுடைய அகண்டானந்தத்தைத் தானும் அனுபவிக்க முடியாது. இந்த மனஸைப் பூராவும் அவனிடமே கரைத்து இல்லை யென்றாக்கிக் கொண்டால்தான் சாச்வதமான அகண்ட ஆனந்தம் கிடைக்கும்.
- ஜகத்குரு காஞ்சி காமகோடி
ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர சரஸ்வதி
சங்கராச்சார்ய ஸ்வாமிகள்