அருள்வாக்கு

வாயால் ‘நாராயண’ என்று சொன்னால் அது நாராயண ‘வசனம்’தான்; ‘ஸ்மரணம்’ இல்லை. ஸ்மரணம் என்றால் மனஸால் நினைப்பது, நன்றாக நினைப்பது. வெறுமே வாயால் மட்டும் சொல்லி ப்ரயோஜனமில்லை. மனப்பூர்வமாக நினைத்துச் சொல்லணும். ஆனால் நடைமுறையில் என்ன ஆகிற தென்றால், ஒரு ஸ்தோத்திரம், மந்த்ரம் எது வானாலும் சரி, அடிக்கடி ஒரு ‘ரொடீனா’கச் சொல்கிறபோது வார்த்தையை மாத்திரம் சொல்வதாகத்தான் ஆகிவிடுகிறது; அந்த வார்த்தைக்கு என்ன அர்த்தமோ அதை மனஸ் நினைக்காமல், மனஸ் அது பாட்டுக்கு எதெதையோ யோசிப்பதாகவும் வாய் மட்டும் மொண மொண பண்ணுவதாகவும் ஆகி விடுகிறது!
அப்படி இங்கேயும் நாராயணனை ஸ்மரிக்காமல் பேரை மாத்திரம் சொன்னால் மஹா தோஷமாகி விடும். மநுஷ்யாளுக்கு மநுஷ்யாள் மிஸப்ரோப்ரியேட் பண்ணுவதே குற்றமென்றால் பகவானுக்கானதஅப்படிப் பண்ணுவது மஹா பெரிய குற்றந்தானே? ஸதா காலமும் ஸர்வ ஜாக்ரதையாக இருந்தா லொழிய, ஒரு ஸந்நியாஸிக்குப் பல பேர் தினந் தினமும் நமஸ்காரம் பண்ணுகிறபோது அவன் ‘நாராயண’ சொல்வது ஒரு ரொடீனாகி விடுவதில் அவன் இப்படிப்பட்ட அபராதத்துக்கு ஆளாகி விடக்கூடும். அதனால்தான் இந்த விதியை ‘ஈஸி’ என்று சொல்லாமல், ‘ஈஸி மாதிரி இருக்கிற’ என்று சொன்னேன்.
- ஜகத்குரு காஞ்சி காமகோடி
ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர சரஸ்வதி
சங்கராச்சார்ய ஸ்வாமிகள்